Macolin & Beyond: wettelijke en regelgevende initiatieven tegen wedstrijdmanipulatie
Gepubliceerd:
15 mei 2022
Laatste update:
29 juni 2022
Auteur:
Louis Vandercruysse
Begin dit jaar publiceerde doctoraatsstudent Louis Vandercruysse een artikel over het Verdrag van Macolin en hoe dit verdrag bescherming biedt tegen de manipulatie van sportcompetities. Het artikel is gepubliceerd in The International Sports Law Journal (DOI: 10.1007/s40318-021-00205-y) en maakt deel uit van de (academische) output van ons PrOFS-project. In de volgende paragrafen gaat Louis kort in op de doelstellingen en bevindingen van zijn onderzoek.
De paper beoogt een beeld te schetsen van het internationale en nationale wet- en regelgevingskader dat momenteel bestaat om wedstrijdmanipulatie (match-fixing) in de sport aan te pakken tegen de achtergrond van de onderwerpen die worden behandeld in het Verdrag van de Raad van Europa inzake de manipulatie van sportcompetities van 2014 (Macolin-verdrag).
Het Verdrag van Macolin is het eerste internationale verdrag dat specifiek betrekking heeft op de manipulatie van sportcompetities. Ondanks het feit dat een groot aantal staten het verdrag heeft ondertekend, is het aantal ratificaties (d.w.z. staten die hebben aangegeven ermee in te stemmen door het verdrag gebonden te zijn) beperkt tot een handvol staten. Niettemin hebben veel staten en sportorganisaties maatregelen genomen in de strijd tegen wedstrijdmanipulatie.
Ten eerste blijkt uit het verslag dat het strafrecht van de staten vaak adequate strafbepalingen bevat - hetzij niet-specifieke, hetzij, de laatste jaren in toenemende mate, specifieke bepalingen inzake wedstrijdmanipulatie - om het verschijnsel aan te pakken.
Ten tweede hebben veel landen nationale platforms opgericht om de samenwerking en informatie-uitwisseling tussen de betrokken belanghebbenden, namelijk overheidsinstanties, sportorganisaties en gokexploitanten, te verbeteren. Deze nationale platforms zijn geïnspireerd door het Verdrag van Macolin en vormen een stimulans voor nauwere samenwerking zowel binnen als buiten het kader van het platform. Uiteraard moeten de staten, afhankelijk van het soort informatie dat wordt uitgewisseld, zich ook bewust zijn van mogelijke juridische obstakels, zoals de vertrouwelijkheid van onderzoeken en toepasselijke gegevensbeschermingsregels.
Ten derde wordt in het document ingegaan op grensoverschrijdende samenwerking, aangezien manipulatie van wedstrijden vaak een transnationale component heeft. In dat verband wordt in de nota geconstateerd dat de kaders van INTERPOL en Europol de samenwerking tussen politieautoriteiten en wetshandhavingsinstanties vergemakkelijken. Deze organisaties werken ook samen met sportorganisaties, met inbegrip van, maar niet beperkt tot, het IOC en de UEFA, via verschillende memoranda van overeenstemming (MoU's).
Daarnaast wordt dit soort samenwerking bereikt via het netwerk van nationale platforms (NNP), dat coördinatoren van de verschillende nationale platforms bijeenbrengt en zo fungeert als een multi-stakeholderplatform op internationaal niveau. Hoewel deze samenwerkingsinitiatieven zeker een stap in de goede richting zijn, blijven verschillende nationale platforms, MoU's en het NNP informeel van aard en dus afhankelijk van de goodwill van de deelnemende leden. Het NNP heeft onlangs zijn naam gewijzigd in de Adviesgroep van het Follow-up Comité van het Macolin-Verdrag en functioneert nu onder de autoriteit van dit laatste.
Tenslotte wordt in de nota opgemerkt dat sportorganisaties sinds het begin van de twintigste eeuw en vaak als reactie op manipulatieschandalen integriteitseenheden en onderwijsprogramma's hebben opgezet en hun regelgeving hebben aangescherpt om wedstrijdmanipulatie aan te pakken.
Rekening houdend met het voorgaande zijn de wet- en regelgevingsinitiatieven - en vooral die betreffende de samenwerking tussen de betrokken actoren - de laatste jaren toegenomen. Een facet dat verder moet worden versterkt en verduidelijkt is de vraag in welke mate en onder welke wettelijke voorwaarden, bijvoorbeeld in verband met de vertrouwelijkheid van onderzoeken en gegevensbescherming, informatie mag worden uitgewisseld tussen overheids- en particuliere actoren. Aangezien samenwerking tussen deze actoren van cruciaal belang is, moet toekomstig onderzoek hiertoe bijdragen.
In the beginning of this year, PhD student Louis Vandercruysse published an article on the Macolin Convention and how it guards against the manipulation of sports competitions. The paper has been published in the The International Sports Law Journal (DOI: 10.1007/s40318-021-00205-y) and is part of the (academic) output of our PrOFS Project. In the following sections, Louis shortly discussed the aims and findings of his research.
The paper aims to provide an image of the international and national legal and regulatory framework currently in place to tackle match manipulation (match-fixing) in sport against the background of the topics dealt with by the Council of Europe Convention on the Manipulation of Sports Competitions of 2014 (Macolin Convention).
The Macolin Convention is the first international convention to specifically address the manipulation of sports competitions. Despite the fact that a large number of states have signed the Convention, the number of ratifications (i.e. states that have indicated their consent to be bound by the convention) is limited to a handful of states. Nonetheless, a lot of states and sports organizations have taken measures in the fight against match manipulation.
First, the paper finds that states’ criminal laws often have adequate criminal provisions - either non-specific or, increasingly the past few years, specific match-fixing provisions - to deal with the phenomenon.
Second and in order to improve cooperation and information exchange between relevant stakeholders, namely public authorities, sports organizations and betting operators, many states have established national platforms. These national platforms were inspired by the Macolin Convention and provide an impetus for enhanced cooperation both within and outside the scope of the platform framework. Naturally, depending on the type of information that is shared, states must also be aware of possible legal obstacles such as confidentiality of investigations and applicable data protection rules.
Third, the paper discusses cross-border cooperation as match manipulation often has a transnational component. In that regard, the paper finds that the INTERPOL and Europol frameworks facilitate cooperation between police authorities and law enforcement agencies. These organizations also work together with sports organizations, including but not limited to the IOC and UEFA, through various Memorandums of Understanding (MoUs).
In addition, this kind of cooperation is achieved through the Network of National Platforms (NNP) which brings together coordinators from the various national platforms and thus acts as a multi-stakeholder platform at an international level. While these cooperation initiatives are definitely a step in the right direction, several national platforms, MoUs and the NNP remain informal in nature and thus rely on the goodwill of participating members. The NNP recently changed its name to the Advisory Group of the Macolin Convention’s Follow-up Committee and now functions under the latter’s authority.
Last, the paper observes that since the beginning of the twentieth century and often in response to manipulation scandals, sports organizations have set up integrity units, educational programmes and strengthened their regulations to deal with the match manipulation.
Taking into account the foregoing, legal and regulatory initiatives - and mainly those regarding cooperation between relevant actors - have increased over the past few years. One facet that needs further strengthening and clarification is to what extent and under which legal conditions, e.g. considerations of confidentiality of investigations and data protection, information may be shared between public and private actors. As cooperation between these actors is key, future research should contribute to this.
